Miniaturka „ Nowe oblicze ”

Witam i przepraszam wszystkich. Miniaturka miała być wczoraj wieczorem, ale wiecie jak to jest - Wszystkich Świętych.Nie jestem z niej w pełni zadowolona. Średnio mi się podoba, no ale oceńcie sami. Jeszcze raz przepraszam ;*

                                                                                                                                                ~Silencio~

                                                                 

                                                                „ Nowe oblicze ”

- Pani Hermiona Malfoy ?

- Przy telefonie. O co chodzi ?

- Z tej strony doktor Norman Fabiszin. Jestem dyrektorem oddziału urazów magiozoologicznych.Czy mogłaby pani jak najszybciej zjawić się w Św. Mungu ? Chodzi o pani męża.

- Już jadę - Hermiona drżącymi rękami odłożyła słuchawkę. Wzięłą na ręce 4-letnią córeczkę i deportowała się do Ginny. Zostawiła małą i chwilę później stałą w recepcji magicznego szpitala.

- Draco Malfoy ! Gdzie leży Draco Malfoy ???

- Czy jest pani kimś z rodziny ?

- Jestem jego żoną !

- A tak ... doktor Fabiszin już na panią czeka. Pierwsze piętro pokój nr. 48

Hermiona wiedziała, że jest coś nie tak. Draco wyjechał na misję i powinien wrócić tydzień temu. Była kilkakrotnie w ministerstwie, ale nikt nic nie wiedział. Cóż zostało jej tylko czekać na powrót ukochanego do domu.

- Pani mąż wybierając zawód aurora doskonale wiedział co się z tym wiąże. Znaleźliśmy go dziś rano.Jego stan jest stabilny, ale ma kilka poważnych obrażeń.

- Panie doktorze, proszę mi powiedzieć co się stało-poprosiła.

- Pan Dracon został zaatakowany przez wilkołaka-tylko tyle dotarło do kobiety, później była ciemność

Po 10 minutach ocknęła się. Dostałą szklankę wody i doprowadziła się do porządku. Nadal nie mogła uwierzyć,że Draco, jej kochany Draco jest ranny.

- Czy aby na pewno dobrze się pani czuje ? - zapytała pielęgniarka.

- Tak,dziękuję. A....czy ja mogłabym go zobaczyć ?

- Myślę, że w tej sytuacji powinna wrócić pani do domu. Poza tym pani mąż musi teraz sporo wypoczywać. Jutro jak najbardziej będzie go mogła pani odwiedzić.

Następnego dnia Hermiona szła do ukochanego.Oczy miała sine i podkrążone.W nocy nawet na 5 minut nie zmrużyła oka. Jej głowę zaprzątało tysiące myśli. Jak to się mogło stać ? Przecież Draco jest jednym z najlepszych aurorów w Londynie. Zawsze jest ostrożny i wyrafinowany, zna się na swoje prcy. Wystarczyła chwila nieuwagi i życie zmienia się o 180°.Zastanawiałaby się nad tym dłużej, ale weszła do Św, Munga.

- O pani Malfoy. Witam, pan Dracon leży w sali nr.63 na pierwszym piętrze. Proszę za mną - doktor Fabiszin zaprowadził brunetkę do ślizgona.

Gdy go zobaczyła łzy zapłynęły jej do oczu.Draco cały poobijany spał na łóżku szpitalnym.Na policzkach i ramionach miał szramy a klatka piersiowa byłą owinięta opatrunkeim.Podeszła do niego i pocałowała w czoło.

- Hermiona ? - obudził się pod wpływem jej dotyku.

- Nic nie mów kochanie,odpoczywaj - łzy spływały jej po twarzy.

- Dlaczego płaczesz ? - spytał łapiąc ją za dłoń.

- Ze szczęścia Draco.Myślałam,że już do nas nie wrócisz,że cię nigdy nie zobaczę.Rose codziennie o ciebie pyta

-Wróciłem,tylko trochę w innym ciele - uśmiechnął się smutno.

- Wybaczcie,że przerywam,ale muszę z państwem porozmawiać - para kompletnie zapomniała o obecności lekarza.Doktor Norman podał Hermionie krzesło a sam usiadł na łóżku pacjenta - Więc,został pan pogryziony przez wilkołaka,przez co pan też się nim stał.Pana życie od teraz będzie inaczej wyglądało.Mianowicie raz w miesiącu w czasie pełni przejdzie pan przemianę.Z poczatku będzie to bardzo bolesne,ale z czasem da się do tego przywyknąć.Będzie pan miał również większy apetyt i siłę.Jeszcze jednym skutkiem ubocznym jest owłosienie.Po prostu będzie trzeba częściej odwiedzać fryzjera.

- Panie doktorze a czy Draco ma jakieś poważne obrażenia ? - spytała przejęta Hermiona.

- Tak.Pani mąż ma połamane trzy żebra oraz skręconą kostkę - widząc minę kobiety od razu ją uspokoił - ale proszę się nie martwić.Wszystko jest już na swoim miejscu.Wystarczy kilka tygodni aby kości się zregenerowały.Myślę,że to wszystko co powinniście wiedzieć.Czy mają państwo jakieś pytania ?

- Kiedy stąd wyjdę i wrócę do domu ? - po raz pierwszy od początku rozmowy odezwał się Draco

- Gdzieś za dwa tygodnie.Musi pan być pod stałą obserwacją.Antybiotyki i eliksiry jak na razie się

przyjęły,ale nie wiemy co będzie za tydzień,za dwa.No to ja was zostawię samych

-Dziękujemy bardzo - Hermiona wstała i uścisnęła dłoń doktora.

- No to teraz będę smażyła krwiste steki,co ? - odezwała się,aby rozluźnić atmosferę.

- Taa...Miona musimy porozmawiać.

- O co chodzi ?

- Nie chcę,żebyś marnowała sobie życia przy kimś takim,jak ja - powiedział z żalem.

- Chodzi o to,że raz w miesiącu staniesz się futrzakiem ? Czy o to,że masz pare szram ? A może to wszystko jest wymówką i ty już mnie po prostu nie kochasz ? - wyrzuciła w końcu z siebie.

- Kochanie,oczywiście,że się kocham.Tylko chcę,żebyś była szczęśliwa.

- Jeżeli mam być szczęśliwa,to tylko przy tobie

 - uśmiechnęła się i delikatnie go pocałowała - Draco jest jeszcze coś o czym powinieneś wiedzieć.

- Co takiego ? - zapytał zdumiony.

- Chodzi oto,że wyglądasz trochę ... no ... jak Harry - powiedziała podając mu lusterko.

- O kurwa - przeklął blondyn dotykając blizny na czole.

                                                                     ***

- Kochanie,masz gości ! - do sali wparowała szeroko uśmiechnięta Hermiona.

- Ej,Miona co Potter robi ma łóżku smoka ? - Blaise nie mógł się powstrzymać od tego komentarza,za co dostał z łokcia od swojej małżonki.

- Draco,nie jest aż tak źle - pocieszyła go Ginny.

- Ha ha ha bardzo śmieszne - blondyn przywitał się z przyjaciółmi.

- Co tam u ciebie futrzasty kumplu ? - Diabeł nie dawał za wygraną.

- Uważaj bo zaraz też nim będziesz - dogryzł mu Draco - a tak na serio,to leżę tu dopiero cztery dni a czuję się,jakby minęły dwa miesiące.

- No a jak się czujesz ? - spytała ruda.

- Dobrze,chociaż jak patrzę na twojego męża to mi się pogarsza - odpowiedział iście ślizgońskim tonem.

- Hermiona jak ty możesz z nim wytrzymywać ?

- Tak samo jak ty z nim przez 7 lat w jednym dormitorium - brunetka postanowiła bronić męża.

- Ależ ty waleczna moja gryfonko - blondyn pocałował ukochaną.

- Ja tak,w przeciwieństwie do ciebie,moja tchórzliwa fretko.

- Ej mała nie pozwalaj sobie - Draco zrobił minę obrażonego 3-latka.

- Patrzcie teraz wygląda zupełnie jak Rose - wszyscy zaczęli się śmiać - No właśnie a gdzie jest córeczka tatusia ? - zapytała zatroskana ciocia.

- Jest u moich rodziców.Teraz jak codziennie przyjeżdżam do Draco nie mogę poświęcić jej tyle czasu ile bym chciała.Nie chcę,żeby to odczuła,dlatego pojechała na tydzień do dziadków.

Siedzieli tak jeszcze dwie godziny.Wszyscy śmiali się i razem żartowali.Co chwilę Blaise i Draco dogryzali sobie.Pomimo tego Diabeł cieszył się,że jego przyjaciel jest cały i zdrowy.

- No futrzaki - Zabini puścił oczko do Malfoy'a - my się już będziemy zbierać.Bill z Fleur przyjechali i zostaliśmy zaproszeni na kolację do Nory - Uścisnął dłoń przyjaciela - stary chcesz mi wszystkie palce połamać ? Nie tak mocno - wyrwał się z uścisku zdezorientowanego Smoka.

Hermiona poszła odprowadzić państwa Zabinich.Gdy wróciła zastała Dracona stojącego w oknie.Podeszła i go przytuliła

- Ej,fretko nie powinieneś być w łóżku ? Draco co się dzieje ?

-  Miona ja się boję.Widziałaś ? Połamałbym Blaisowi palce.Nie umiem nad tym zapanować.Co jeśli zrobię wam krzywdę ?

- Kotek,przecież Diabeł żartował.Pamiętasz co mówił doktor ? Masz zdwojoną siłę i musisz się do tego przyzwyczaić.Poza tym nie skrzywdził byś nas.Znam cię.

- Hermiona zrozum,że ja nie jestem już tą samą osobą co kiedyś.Jestem potworem.

- Draco ! Proszę cię nie mów tak - przerwała mu pocałunkiem -jesteś najlepszym mężczyzną jakiego mogłabym sobie wymarzyć.

                                                                             ***

- Rose już śpi ? - pierwsze co zobaczyła gdy weszła do sypialni był blondyn rozwalony na łóżku.Leżał i czytał książkę .

- Tak,bardzo szybko zasnęła.Była zmęczona.To miło ze strony naszych przyjaciół,że zrobili dla ciebie przyjęcie powitalne.

- Taa...bardzo - odpowiedział nie odrywając oczy od książki.

- Draco nie musiałeś być dla wszystkich taki oschły i niemiły.

- Nie moja wina,że Potter jest imbecylem i nie da się go lubić.

 - Okej Harrego zrozumiem,ale Pansy nie zasłużyła sobie na takie zachowanie - wytknęła mu z wyrzutem.

- Bardziej beznadziejnego prezentu chyba nigdy nie dostałem.

- Tę uwagę mogłeś zostawić dla siebie - położyła się obok i przytuliła.

- Masz rację.Przepraszam,ale nie musieliście urządzać tej całej szopki.Wystarczyłyście mi tylko wy.

- Wiem,tylko sam wiesz jaki jest Zabini.Jak on się na coś uprze to już nie odpuści.

- Niestety wiem - zaśmiał się i pocałował Hermionę.

- Draco ostatnio jakoś dziwnie się zachowujesz,o co chodzi ? Źle się czujesz ?

- Nie,po prostu boję się tego wszystkiego,tej przemiany.Nie wiem kiedy to nastąpi,co się będzie za mną działo,ile to wszystko będzie trwało.Gdyby nie ta cała wojna Lupin by żył i może ..... zresztą nie ważne.Jestem zagubiony,czuję,że nikt mnie nie rozumie.

- Kochanie nie przejmuj się.Pamiętaj,że masz jeszcze mnie.

Następnego dnia Hermiona miała do załatwienia ważną sprawę.Nie mogła patrzeć jak jej ukochany sam się z tym wszystkim męczy.Gdy on cierpiał ona razem z nim.Postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce.

- Dzień dobry pani Weasley - otworzyła jej jak zawsze uśmiechnięta Molly.

- Hermionko,kochanie jak miło się widzieć.Co cię do nas sprowadza ?

- Czy jest Bill ? Muszę z nim porozmawiać.

Od wizyty gryfonki w Norze minęły dwa tygodnie.Przez te czternaście dni Draco nic się nie zmienił.Mało co się odzywał.Całymi dniami,albo siedział zamknięty w pokoju,albo bawił się z Rose.Przynajmniej z nią miał jakiś kontakt.Sobotnie popołudnie,blondyn razem z córką siedzieli na dywanie przy kominku i układali magiczne puzzle.Hermiona siedziała obok na kanpie i czytała książkę.Niestety dzwonek do drzwi przerwał jej tę czynność.

- Siedźcie,nie przerywajcie sobie.Ja otworzę - brunetka poszła otworzyć drzwi.Dobrze wiedziała kto stoi po drugiej stronie.

- Witaj Bill,proszę wejdź.

- Cześć Hermiono.

Draco widząc Weasley'a w swoim domu domyślał się o co chodzi jego żonie.

- Kochanie idź pobawić się do swojego pokoiku,zarazdo ciebie przyjdę.

- Dobrze mamusiu - mała blondyneczka pobiegła w podskokach na górę.

Hermiona postanowiła działać,póki miała jeszcze czas.Wiedziała,że w tym momencie może wydarzyć się dosłownie wszystko.

- Weasley

- Mafloy

- Jakbyście zapomnieli ja nadal tutaj jestem.Nie zaprosiłam Billa,żebyście się pozabijali.

- To po co go tutaj przyprowadziłaś ? - zwrócił się bezpośrednio do niej.

- Draco zaprosiłam do nas Billa ponieważ on był w takiej samej sytuacji jak ty teraz.Może ci pomóc.

- Ja nie potrzebuję pomocy a tym bardziej od niego - powiedział,po czym poszedł do kuchni.

-Przepraszam cię.Pójdę z nim porozmawiać a ty się rozgość.

- Nie ma sprawy.

- Co cię ugryzło ?

- Jakbyś zapomniała to wilkołak !

- Dobrze wiesz,że nie o to mi chodzi ! Ja staram się ci pomóc a ty co wyprawiasz ?!!

- Hermiono a czy ty możesz mi powiedzieć co jest ze mną nie tak,że potrzebuję tej cholernej pomocy ??? - powiedział waląc ręką w stół.

- Chcesz proszę bardzo.Nie chciałam ci tego mówić wprost ale stałeś się uparty,zgryźliwy i opryskliwy.Zamykasz się w pokoju i potrafisz tam siedzieć dniami i nocami.Nie odzywasz się do mnie,nie rozmawialiśmy od tygodni.Unikasz mnie.Ja rozumiem,że jest ci ciężko,ale staram się ci pomóc jak tylko mogę.Szkoda tylko,że mnie odtrącasz - wyrzuciła z siebie to co ją tak bardzo dręczyło.

- Nie chcę cię cię skrzywdzić...

- Robisz to od przyjazdu ze szpitala ! - widziała,że dobiła tym blondyna,ale z drugiej strony wiedziała,że chce pomocy od rudego kolegi.Był tylko jeden problem.Draco nie chciał się do tego przyznać,jego ego za bardzo by na tym ucierpiało - Kochanie zrozum ja nie chcę dla ciebie źle.Porozmawiaj z nim,o nic więcej nie proszę.

- Robię to tylko dla ciebie.

- Jeszcze mi podziękujesz - pocałowała go w policzek i wypchnęła do salonu a sama zabrała się za robienie herbaty.

- To co dasz sobie pomóc ?

- Weasley jeżeli jesteś głuchy to powtórzę to po raz setny:NIE POTRZEBUJĘ TWOJEJ POMOCY !

- Dobra jak tam sobie chcesz.O i lepiej by było gdybyśmy mówili sobie po imieniu.Bill - powiedział i wyciągnął rękę do ślizgona.

- Draco - niechętnie uścisnął dłoń rudego.

- No widzę,że się jakoś dogadujecie.Chyba nie będę wam już potrzebna - Hermiona postawiła na stole dwa kubki herbaty i poszła na górę.

Mężczyźni przez pewien czas siedzieli i się nie odzywali.

- Weasley,to znaczy Bill mogę o coś zapytać ?

- Wal śmiało,po to tutaj jestem.

- Od kiedy ... no wiesz ... od kiedy jesteś wilkołakiem ? - zapytał nieco zakłopotany blondyn.

- Od ośmiu lat.Podczas służenia dla Zakonu Feniksa zostałem zaatakowany przez Greyback'a.Byłem na misji i zauwżyłem,że mam rozwiązanego buta.Nie pomyślałem,żeby zawiązać go za pomocą różdżki.Gdy się schyliłem Greyback wskoczył na moje plecy i wbił swoje kły w moją szyję.Pamiętam to ja dziś,kiedy leżałem w skrzydle szpitalnym w Hogwarcie.Gdyby nie Poppy Pomfrey byłoby już po mnie.

Draco słuchał tego wszystkiego i był w szoku,jak Bill tak łatwo może o tym mówić.W jego przypadku było całkiem odwrotnie.

- Ej Draco a tobie to co tak właściwie się stało ?

Ślizgon wiedział,że prędzej czy później będzie musiał o tym komuś opowiedzieć.Może mu ulży ? A może złe wspomnienie powrócą i nie będą dawały mu spokoju ? Nie dowie się póki nie spróbuje.

- Tak jak ty byłem na misji.Ministerstwo kazało wytropić ostatnich śmierciożerców.Głównym z nich był Dołohow.Miałem go na wyciągnięcie ręki,ale zaatakował mnie Cross,daleki kuzyn Greyback'a.Wskoczył mi na plecy i powalił mnie.Chciałem go odepchnąć,ale był za silny.Próbowałem rzucić w niego zaklęciem,niestety kiedy upadłem wyślizgnęła mi się.Gdy wbił zęby w moje ramię chciałem umrzeć.To było gorsze od cruciatusa,którym obrywałem dosyć ciężko gdy byłem w szeregach Czarnego Pana.Czułem,jak każda komórka mojego ciała cierpnie.Sądziłem,że to koniec gdy przypomniałem sobie o Hermionie i Rose.Nie mogłem ich zostawić,jeżeli coś by im się stało byłaby to moja wina.To moja rodzina i to ja jestem za nią odpowiedzialny.Nie mogłem pozwolić aby ktoś skrzywdził osoby,które kocham najbardziej na świecie.Nie mam pojęcia jak to zrobiłem,ale obróciłem się,chwyciłem różdżkę,która leżała obok i rzuciłem w niego avadą.Gdy się ocknąłem byłem już w szpitalu - opowiadając to Draco patrzył pustym wzrokiem na ogień w kominku.Był cały spocony a jego ciałem targały dreszcze.

Bill był pełen podziwu.Z tego co wiedział był pierwszą osobą,która usłyszała historię ślizgona.Pierwszą,ale nie jedyną.Mężczyźni nie zauważyli,że od początku ich rozmowy przysłuchiwała się im Hermiona.Stała na szczycie schodów a łzy ciekły jej po policzkach.Blondyn nigdy nie chciał mówić o wydarzeniach na misji,teraz już wiedziała dlaczego.To musiało być dl a niego naprawdę trudne.Chciała tam zejść i przytulić męża,lecz gdy zobaczyła,że się podnosi wycofała się i poszła do córki.

- No starczy tego gadania.Czas na whisky - wyjął dwie szklanki i bursztynowy napój.

- Ej Malfoy,wszystko w porządku ? Może na dzisiaj starczy,co ? Przecież możemy się spotykać dwa,trzy razy w tygodniu,jeżeli chcesz oczywiście.

- Nie ma sprawy Weasley - miał rację.Poczuł,że mu ulżyło.

Nagle trzasnęło i na środku pokoju zjawił się Zabini.

- O ja pierniczę ! Kogo to moje piękne oczy widzą ? Mój najlepszy przyjaciel z moim szwagrem siedzą sobie i piją ognistą beze mnie ? - oburzył się i założył ręce na piersi.

- Mój ulubiony członek rodziny,Blasie ! Właśnie mieliśmy po ciebie dzwonić - odezwał się Bill.

- Diable,nie udawaj obrażonego hipogryfa bo i tak ci nie wychodzi.Siadaj a ja idę po trzecią szklankę.

Chłopaki siedzieli tak do późna i rozmawiali na wszystkie możliwe tematy.Wytłumaczyli wszystko Blasiowi,który zaoferował pomoc swoją pomoc.Chciał,żeby Draco wiedział,że zawsze może na niego liczyć.

                                                                         ***

Draco i Bill spotykali się w każde czwartki.Dzięki temu ślizgon nie obawiał się już pełni księżyca.Żył tak jak kiedyś,tylko wymykał się na trzy dni do Malfoy Manor,gdzie przechodził całą przemianę.Z Hermioną o wiele lepiej się dogadywali.Już jej nie unikał.Wręcz przeciwnie chciał z nią spędzać każdą wolną chwilę.On sam nie był już zagubiony i zamknięty w sobie.Znowu było tak jak dawniej a nawet lepiej,ponieważ spodziewali się dziecka.

- Kochani,chciałbym wznieść toast - Draco wstał od stołu.Urządził przyjęcie i zaprosił wszystkich przyjaciół.Chciał ich przeprosić za swoje dotychczasowe zachowanie - Chcę podziękować mojej żonie i córce,które zawsze były przy mnie i wspierały mnie,zresztą tak samo jak mój przyjaciel Blaise Zabini,Ale najbardziej jestem wdzięczny Bill'owi.Tak to ty rudy kumplu - uśmiechnął sie i wskazał na zawstydzonego Weasley'a - Chcę ci podziękować,bo co jak co,ale tera zto ty rozumiesz mnie najlepiej.Gdyby nie twoja pomoc,której tak strasznie nie chciałem pewnie tkwił bym jeszcze w dołku psychicznym,z którego mnie wyciągnąłęś. Jeszcze raz dzięki.

Po kolacji wszyscy świetnie się bawili.Tańczyli,pili i śpiewali.Draco czuł,że wszystko wróciło do normy.Cieszył go widok przyjaciół,ale jeszcze bardziej widok rodziny.Zauwazył jak Hermiona wychodzi na taras.

- Kochanie,źle się czujesz ? - zapytał troskliwie obejmując ją.

- Nie.Wszystko w porządku.Wyszłam się tylko przewietrzyć.W środku jest tłoczno i duszno.Draco czy my naprawdę jesteśmy najważniejszymi osobami w twoim życiu ?

- Oczywiście,że tak.Nikogo nie kocham,tak jak was.Wtedy kiedy Bill był u nas po raz pierwszy ..... słyszałaś prawda ?

- Tak,dopiero wtedy zdałam sobie sprawę,jak musiałeś cierpieć.

- Utrata was byłaby gorsza niż śmierć.

- Kocham cię.

- Ja ciebie też - przypieczętowali te słowa pocałunkiem.